رابطه بین جهت گیریهای ارتباطی خانواده و احساس تنهایی: بررسی نقش واسطه ای هویت معنوی

هویت معنوی به عنوان تعریف و شناسایی خود بر اساس معنویت و تجارب معنوی، معرفی شده است. پژوهش حاضر در قالب یک مدلی علّی نقش واسطه ای هویت معنوی را در ارتباط بین جهت گیری های ارتباطی خانواده و انواع احساس تنهایی مورد کنکاش قرار داد. چهارصد نفر (268 دختر و 132 پسر) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. و ابزار تجدید­نظر شده­ی الگوی ارتباطات خانواده (کوئرنر و فیتزپاتریک)، مقیاس احساس تنهایی اجتماعی-عاطفی (دی توماسو و همکاران) و پرسشنامه محقق­ساخته هویت معنوی را تکمیل نمودند. برای برازندگی مدل از روش تحلیل معادلات ساختاری و برای تعیین نقش واسطه گری، بوت استرپ در نرم افزار amos به کار گرفته شد. یافته­ها نشان داد جهت­گیری گفت­و­شنود پیش­بین هر سه نوع احساس تنهایی بوده اما جهت­گیری همنوایی فقط تنهایی خانوادگی را بصورت مثبت و معنی­دار پیش­بینی نموده و همچنین جهت­گیری گفت­و­شنود پیش­بین مثبت و معنی­دار هر دو بعد باورهای ماورایی و اخلاقی هویت معنوی است. همچنین هر دو بعد هویت معنوی در رابطه­ی جهت­گیری گفت­و­شنود با انواع احساس تنهایی نقش واسطه­ای معناداری دارد. در مجموع، می­توان بیان داشت که گفت­و­شنود به واسطه­ی افزایش ابعاد هویت معنوی موجب کاهش سه نوع احساس تنهایی رمانتیک، خانوادگی و اجتماعی در افراد می­شود.